(Μια πρόταση του Πανελλήνιου Παρατηρητηρίου των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών προς όλους τους Δήμους της χώρας)

Το «Σύμφωνο Συνεργασίας» του Πανελλήνιου Παρατηρητηρίου των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών με πολλούς Δήμους της χώρας αρχίζει να αποδίδει καρπούς.

Με συνεργασία και κοινές προσπάθειες ιδρύονται κοινωνικοί συνεταιρισμοί, οίκοι αλληλεγγύης, κοινωνικά σούπερ μάρκετ και κοινωνικά αγροκτήματα, φροντιστήρια και ιατρεία.

 Γράφει η Κωνσταντίνα Μαντζαβρά,
Πολιτικός Επιστήμων

Πρόκειται για θέατρο κοινωνικής αλληλεγγύης που ήρθε στο προσκήνιο περίπου πριν ένα χρόνο. Άραγε θα συνεχιστεί;

Το θεσμό του «Κοινωνικού Θεατροπωλείου» εγκαινίασε περίπου πριν ένα χρόνο το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ΚΘΒΕ, δίνοντας, έτσι, βάση στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής.

Διαβάστε περισσότερα...

Γράφει ο Φώτης Παπαϊωάννου,
Κοινωνιολόγος

Τα μισά τρόφιμα από αυτά που παράγονται ετησίως καταλήγουν στο κάδο των αχρήστων ή σε κάποια χωματερή! Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει βρετανική έρευνα του Ινστιτούτου των Πολιτικών Μηχανικών της χώρας αυτής, (Institute of Mechanical Engineers) που μεταδόθηκε από το BBC. Πιο συγκεκριμένα, το 30% με 50%, ή αλλιώς 1,2 με 2 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων που παράγονται ετησίως (από τα 4 που υπολογίζεται η συνολική παραγωγή) καταλήγουν στα σκουπίδια, με την ποσότητα αυτή ολοένα να αυξάνεται. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας –και επικεφαλής του Τομέα Ενέργειας και Περιβάλλοντος του Ινστιτούτου Τιμ Φοξ-το ποσοστό των τροφίμων που χάνεται και "πετιέται" στον κόσμο, «είναι απλά συγκλονιστικό αν το αναλογιστεί ο καθένας από εμάς».

Διαβάστε περισσότερα...

Γράφει ο Βασίλης Τακτικός

Μετά τις εκρηκτικές διαστάσεις που λαμβάνει αυτή η παγκόσμια οικονομική κρίση, εκείνο που διαπιστώνουμε με ανάγλυφο τρόπο, είναι ότι η ιστορία δε μένει αμετακίνητη ούτε στις ανάγκες ούτε στις ιδέες ούτε στα πολιτικά προτάγματα, όπως αυτά είχαν ορισθεί στο παρελθόν, αλλά μας αναγκάζει σε ένα γενικότερο επαναπροσδιορισμό. Αυτό που παρουσιάστηκε πριν δύο δεκαετίες ως «το τέλος της ιστορίας», αντίθετα με τις νεοφιλελεύθερες προφητείες, δεν ήρθε. Οι ακραίες ολιγαρχικές αντιλήψεις και μαζί τους ο άκρατος κρατισμός, καταρρέουν. Ο κόσμος από διπολικός, κράτος - αγοράς, γίνεται τώρα τριπολικός κράτος – αγοράς - κοινωνία. Είναι πρόδηλο ότι ο πολιτισμός και κυρίως οι νέες τεχνολογίες που έχουν να κάνουν με τη διάδοση της πληροφορίας, διαφοροποιούν διαρκώς τα δεδομένα με αποτέλεσμα οι επικρατούσες ιδεολογίες να σπρώχνουν τις κοινωνίες είτε προς την αυτοκαταστροφή διαφόρων συστημάτων που δεν είναι πλέον λειτουργικά, είτε προς τη δημιουργία νέων.

Διαβάστε περισσότερα...

Γράφει η Αθανασία Φουσέκη,
Ψυχολόγος

 Τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας καλά κρατούν και ολοένα αυξάνονται, λες και πρόκειται για έναν ύπουλο μολυσματικό ιό, που κυκλοφορεί στον αέρα και τρυπώνει αθόρυβα στα σπίτια και στις ζωές μας, φέρνοντας τα πάνω κάτω. Όσο για εκείνους τους «τυχερούς», που ακόμα δεν «μολύνθηκαν» και διατηρούν την πολυπόθητη και «μεγαλοπρεπή» ιδιότητα του εργαζόμενου, κάνουν τον σταυρό τους και λένε «δόξα τω Θεό», ενώ τις περισσότερες φορές δίνοντας υπεραξία χρόνου και ενέργειας, δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες απλά και μόνο για να εξασφαλίσουν μισθούς πείνας. Μα τι τύχη Θεέ μου; Δουλειά ή δουλεία τελικά; Τι γίνεται όμως για εκείνους που ήδη έχουν «μολυνθεί», που βρίσκονται στα «αζήτητα» και ο μεγάλος αγνοούμενος είναι ο ψυχισμός τους;

Διαβάστε περισσότερα...

Γράφει η Αναστασία Πρίφτη,
Κοινωνική Ανθρωπολόγος

Σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους παρατηρείται η τάση του ανθρώπου για επιδίωξη διαρκούς μάθησης, είτε ως απάντηση σε κάποια εσωτερική ανάγκη, είτε ως ανταπόκριση σε εξωτερικά κοινωνικοπολιτικά και οικονομικά ζητούμενα. Η τάση αυτή έγινε με το πέρασμα των ετών δικαίωμα και απαίτηση και κατ’ αυτό τον τρόπο οργανώθηκαν σταδιακά και εξελικτικά πολλά και διαφορετικά συστήματα εκπαίδευσης για όλους τους πολίτες.

Ποιοι οι κυριότεροι σταθμοί στην πορεία αυτού που συνοπτικά περιγράφουμε σήμερα ως «Δια βίου μάθηση»; Ποια τα οφέλη της διαχρονικά και ποιες ανάγκες την καθιστούν σήμερα πιο απαραίτητη από ποτέ; Η Αναστασία Πρίφτη, με τη ματιά του κοινωνικού επιστήμονα, προσεγγίζει νοηματικά, και ιστορικά (από την Αρχαία Ελλάδα και τους Βυζαντινούς χρόνους μέχρι τους νεότερους αιώνες και σήμερα) το περιεχόμενο, τις επιμέρους πτυχές και την αναγκαιότητα της διαρκούς εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Διαβάστε περισσότερα...