Σύνταξη: Ισμήνη Λιάγκουρα

Πολλά blogs, όπως διαπιστώνεται από μια μόνον απλή περιήγηση στο Διαδίκτυο, διατηρούνται από δημοσιογράφους, αλλά και δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Εύλογα, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα… Aποτελούν μία νέα σφαίρα των ΜΜΕ;

Αδιαμφισβήτητα, θα μπορούσε κανείς να απαντήσει καταφατικά. Να ισχυριστεί ότι ναι, τα blogs αποτελούν ένα νέο είδος δημοσιογραφίας, τη δημοσιογραφία της ελεύθερης έκφρασης, του απλού πολίτη. Ή όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, μεταφράζοντας μερικούς από τους αγγλικούς όρους, τη δημοσιογραφία του κοινού (public journalism), ή τη δημοσιογραφία των πολιτών (civic journalism ή citizen journalism), ή τη συμμετοχική δημοσιογραφία (participatory journalism), ή και τη διαδραστική, ακόμη, δημοσιογραφία (interactive journalism), δηλαδή το σχετικά νέο αυτό είδος δημοσιογραφίας (;), το οποίο ασκείται από τον κάθε πολίτη, χωρίς να είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος, με τη χρήση των νέων τεχνολογιών.

Λίγα λόγια για τη Δημοσιογραφία Πολιτών…

Την τελευταία δεκαετία, οι πολύ μεγάλες αλλαγές οι οποίες πραγματοποιήθηκαν παγκοσμίως τόσο σε τεχνολογικό, όσο και σε οικονομικο- κοινωνικο- πολιτικό επίπεδο δημιούργησαν ένα νέο είδος δημοσιογραφίας, τη Δημοσιογραφία Πολιτών.

Η Δημοσιογραφία Πολιτών αποτελεί τομή στην ιστορία της ενημέρωσης και του Τύπου γενικότερα, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά η δημοσιογραφία και κατά συνέπεια η ενημέρωση, πέρασε στα χέρια του απλού πολίτη!

Τα αδιέξοδα της αντιπροσώπευσης και η ανάγκη επανόδου στην Άμεση Δημοκρατία

Δημοκρατία σήμερα δεν υπάρχει πουθενά. Υπάρχουν το πολύ φιλελεύθερες ολιγαρχίες σε ορισμένες χώρες σχετικά προνομιούχες. Πρέπει να είμαστε τώρα πάνω από πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν 500 ή 600 το πολύ 700 εκατομμύρια ανθρώπων, που ζουν σε χώρες, όπου η πείνα δεν είναι καθημερινό πρόβλημα, όπου η καταδίωξη, η φυλάκιση, η ανελευθερία δεν είναι η καθημερινή πραγματικότητα.

διαφθορά είναι διάχυτη στην ελληνική κοινωνία και για να καταπολεμηθεί απαιτείται πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση, κάτι που δεν υπάρχει. Το κόστος της φτάνει τα 33 δισ. ευρώ ετησίως, συνεπώς αν για 10 χρόνια δεν είχαμε φαινόμενα διαφθοράς, θα είχε εκλείψει το δημόσιο χρέος της χώρας.

Τα λόγια αυτά ανήκουν στο πλέον αρμόδιο πρόσωπο για το ζήτημα, τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή, ο οποίος σε δημόσια συζήτηση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός», κατέθεσε την εμπειρία του επί του θέματος και αφηγήθηκε μερικά από τα χαρακτηριστικότερα περιστατικά κακοδιοίκησης, αδιαφάνειας και ατασθαλιών στον δημόσιο τομέα που έχει συναντήσει μέχρι τώρα στην 11χρονη θητεία του.

Με ισχυρή πλειοψηφία (586 ψήφους υπέρ, 87 κατά, 21 αποχές) εγκρίθηκε σήμερα από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η νομοθετική πρόταση της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης για την Ελλάδα για την άμεση χρηματοδότηση 35 δισ. και τη λήψη έκτακτων μέτρων υπέρ της ταχύτατης υλοποίησης.

Την πρόταση εισηγήθηκε η Ισκρα Μιχαήλοβα (Βουλγαρία) από την ομάδα των Φιλελευθέρων και αφορά στη χρηματοδότηση από τα Ταμεία Περιφερειακής Ανάπτυξης, Συνοχής, Κοινωνικό και Θαλάσσης και Αλιείας, για την περίοδο 2014-2020.

Η Ο νομπελίστας οικονομολόγος joseph Σtiglitz  στο βιβλίο «το τίμημα της ανισότητας» τεκμηριώνει με πλήθος οικονομικά στοιχεία και από την εμπειρία του στη παγκόσμια τράπεζα, πως οι οικονομικές ελίτ μέσα από το θρίαμβο της απληστίας διογκώνουν τις ανισότητες και τη παγκόσμια φτώχεια και τελικά οδηγούν τις οικονομίες στην οικονομική κρίση. Στην Ελλάδα εκτός από αυτή την παθογένεια που μεταδίδουν οι αγορές μέσω του τραπεζικού συστήματος, έχουμε όπως είναι πλέον ευρέως αποδεκτό και την παθογένεια του κρατισμού και θεσμικό έλλειμμα δημοκρατίας.

Το θεμελιακό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της πολιτικής είναι ότι, ο ένας στους 3 πολίτες εργάζεται παραγωγικά και οι άλλοι δύο είναι συνταξιούχοι  και άνεργοι. Εάν αυτή η σχέση δεν αλλάξει σταδιακά ώστε, στον ένα εργαζόμενο να αντιστοιχεί  μόνον ένας που δεν εργάζεται η συνταξιούχος, οποιαδήποτε πολιτική στην οικονομία μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.