Ανάμεσα στο κράτος και την αγορά αναπτύσσεται ο τρίτος τομέας της οικονομίας. Μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί την έκφραση και δραστηριοποίηση της «κοινωνίας των πολιτών» και των «άμεσων παραγωγών» στην οικονομία. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις του τομέα αυτού δεν ξεχωρίζουν, ξεκάθαρα, από αυτές των άλλων δύο τομέων.

Πρόσφατες συζητήσεις για την ανάδυση και αποτύπωση μίας παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών πυροδοτούν αντιπαραθέσεις επιστημονικού και πολιτικού λόγου. Ο τρίτος πυλώνας της οικονομίας, η κοινωνική οικονομία είναι μία έννοια υπό διαμόρφωση τόσο σε πολιτικό όσο και σε επιδημιολογικό πεδίο.

Είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών, σε όλες σχεδόν τις ανεπτυγμένες χώρες, έχει σημειωθεί μια σημαντική ανάπτυξη του «τρίτου τομέα» της οικονομίας, του τομέα της «κοινωνικής οικονομίας».

Μπορούν να έχουν ανταγωνιστικές βιομηχανικές και εμπορικές δραστηριότητες ή να έχουν τους ίδιους στόχους με αυτούς του δημόσιου τομέα.

Πώς διαφέρουν;

Των Κωνσταντίνου Ζοπουνίδη & Ελπίδας Τσιτσιρίδη*

Ο θεσμός των Συνεταιριστικών Τραπεζών, ο οποίος εισάγεται στην Ελλάδα το 1994 με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε το 1992 και στηρίχθηκε στο Νόμο περί Αστικών Συνεταιρισμών, έχει πλέον τη δική του θέση στην ελληνική τραπεζική αγορά, και κατ’ επέκταση στα γενικότερα οικονομικά δρώμενα της χώρας.