Ενδεικτικά:

Η αλληλέγγυα οικονομία με τη μορφή συνεργατισμού των μη κερδοσκοπικών εταιριών μπορεί να έχει αντικείμενο δραστηριότητας την προστασία του περιβάλλοντος, την ανθρωπιστική δραστηριότητα και στις υπηρεσίες υγείας.

Κοινωνικές υπηρεσίες

Ταμεία αλληλοβοηθείας

Υπηρεσίες και προϊόντα της πράσινης οικονομίας.

Ανακυκλώσιμα προϊόντα

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας

Ένα μέρος πηγάζει από την ανάγκη προστασίας έναντι της περιβαλλοντικής απειλής.

Μπροστά στο περιβαλλοντικό αδιέξοδο των μεγάλων πόλεων υπάρχει το όραμα για τις πράσινες πόλεις, που είναι μια ρεαλιστική διέξοδος για να αλλάξει την κατεύθυνση των επενδύσεων και το καταναλωτικό πρότυπο.

Συνδέεται άμεσα με την πράσινη ζήτηση σε υγιεινά και ωφέλιμα προϊόντα και υπηρεσίες. Με την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και την οικοδιαχείριση του νερού.

Τα βιοκλιματικά κτίρια και την εξοικονόμηση της ενέργειας, με την πολιτική για τις πράσινες πόλεις και την ανακύκλωση με την οικοπροστασία των δασών και της θάλασσας. Με την αξίωση για καθαρό περιβάλλον και υγεία.

Το κέρδος έτσι, είναι διπλό. Από την μία πλευρά έχουμε ενεργητική προωθητική διαδικασία για την προστασία του περιβάλλοντος και από την άλλη πράσινη ανάπτυξη που εξασφαλίζει την βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων.

Επιχειρηματικότητα στον τομέα της ενέργειας! διευκολύνεται τα μέγιστα από την ανάγκη μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα, πετρέλαιο και άνθρακα στην ενέργεια από τον Ήλιο και την αξιοποίηση της τεχνολογίας του υδρογόνου.

Η διασπορά των επενδύσεων στις ήπιες μορφές ενέργειας από Δήμους, στις μικρές επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά μπορεί να αναζωογονήσει τις τοπικές κοινωνίες.

Οι Δήμοι μπορούν να γίνουν μπροστάρηδες σ’ αυτή τη διαδικασία.

Οι Δήμοι μπορούν να συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό της ενέργειας με το παράδειγμα τους, και μέσω αυτής της οικονομικής διαδικασίας, δημιουργείται έδαφος για την συμμετοχική δημοκρατία.

Η ζεύξη της πράσινης ανάπτυξης με την κοινωνική οικονομία.

Η οριζόντια συνεργασία των κοινωνικών δικτύων με τους φορείς της Τ.Α. και στη συγκεκριμένη περίπτωση με τους κοινωνικά δίκτυα και οργανώσεις περιβάλλοντος, είναι το κλειδί για να πάει μπροστά τόσο η υπόθεση της οικοπροστασίας , όσο και η πράσινη επιχειρηματικότητα που είναι η κινητήρια δύναμη για να έχουμε ένα βιώσιμο αστικό περιβάλλον.

Αυτές οι δύο έννοιες πάνε μαζί και θα πρέπει να τις βλέπουμε παράλληλα. Δεν μπορούμε να έχουμε την επιθυμητή προστασία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα, την μείωση της αστικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης εάν δεν κινητοποιήσουμε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους μέσω της εξοικονόμησης ενέργειας και της πράσινης ανάπτυξης. (το λεγόμενο κοινωνικό κεφάλαιο)

Και δεν μπορούμε να κινητοποιήσουμε πόρους και πολιτικές σε ικανό βαθμό εάν δεν κινητοποιηθούν τοπικές κοινωνίες και τοπική αυτοδιοίκηση για να «καλλιεργήσουν» το έδαφος τόσο της ζήτησης όσο και της επιχειρηματικότητας προς αυτή την κατεύθυνση.

ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Στο άμεσο μέλλον, χωρίς την άμεση μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ήπιες μορφές ενέργειας, το επακόλουθο της ενεργειακής κρίσης, η κατάρρευση των συστημάτων, θα είναι ο χειρότερος εφιάλτης στην παγκόσμια κοινωνία, με αλυσιδωτές επιδράσεις και στην παγκόσμια οικονομία. Καμία τύπου αγορά από μόνη δεν μπορεί να δώσει τη λύση χωρίς την πολιτική.

Η γεωγραφική ανισοκατανομή των ενεργειακών πόρων του πετρελαίου και φυσικού αερίου, είναι το σύνδρομο μιας παγκόσμιας ιδεολογικής ηγεμονίας της οικονομικής ολιγαρχίας, που για τη διατήρηση των προνομιών της, θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο τον πλανήτη, μέσα από ένα σύστημα εξουσίας που ελέγχεται από τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Αυτό αναγκαστικά αλλάζει και θα αλλάξει περισσότερο επιτακτικά στο μέλλον.

Στην παρούσα ιστορική φάση, η δικαιότερη κατανομή των ενεργειακών πόρων δεν είναι μόνο ζήτημα ηθικής επιταγής, αλλά και τρόπος αντιμετώπισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και φτώχειας ως απειλής που εκδηλώνεται αυτό τον καιρό στη μητρόπολη του συστήματος στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα με το φάσμα της πτώχευσης.

Οι πολιτικές για το αστικό περιβάλλον και την πράσινη ανάπτυξη δεν γίνονται σε αυτόματο πιλότο. Χρειάζονται τα κοινωνικά δίκτυα και η προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας στη βάση να γίνει πράξη η πράσινη ανάπτυξη με δημιουργικές πρωτοβουλίες

Για παράδειγμα η εξοικονόμηση της ενέργειας που είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την αντιρρύπανση και η ανακύκλωση απαιτούν την ενεργοποίηση του πολίτη και των περιβαλλοντικών οργανώσεων πριν από κάθε άλλη ενέργεια για να γίνει

προτεραιότητα.

Το ίδιο ισχύει όταν θέλουμε να ενισχύσουμε πολικές για το αστικό πράσινο, π.χ. πράσινες στέγες, κοινόχρηστους χώρους, κτλ.

Τα δάση για παράδειγμα μέσω της ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας μπορούν να τα φροντίζουν οι ίδιες οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών σε συνεργασία με τους εθελοντές πολίτες.

Ποιοι είναι οι συντελεστές ανάπτυξης της Κοινωνικής και πράσινης Οικονομίας

Οι οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών και όλοι οι Μη Κερδοσκοπικοί Φορείς

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση

Οι συνεταιρισμοί

Οι χορηγοί

Η εκκλησία και διάφορες κοινότητες

Προσεγγίζουμε το ζήτημα από αυτή τη σκοπιά, γιατί η πράσινη ανάπτυξη, χωρίς τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας είναι ελλειμματική. Περιορίζει τους ανθρώπινους πόρους, τις κινητήριες δυνάμεις και το τελικό όφελος στην τοπική κοινωνία.

Η κοινωνική σύμπραξη πολιτών με την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι στρατηγικής σημασίας ..

Το υποκείμενο της Κοινωνικής πράσινης Επιχειρηματικότητας

Είναι συνεργατικό, είναι συλλογικό, είναι απότοκο της κοινωνικής υπευθυνότητας.

Είναι όλες οι συλλογικές και κοινωνικές οργανώσεις που παράγουν η μπορούν να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες.

Είναι συμμετοχικές εταιρείες (λαϊκής βάσης) με κοινωνικό προορισμό συνεταιριστικές τράπεζες.

Έχουμε, στην Ελλάδα μυριάδες συλλογικές οργανώσεις αλλά πολύ μικρό ποσοστό κοινωνικής επιχειρηματικότητας που αναλαμβάνουν συλλογικούς φορείς και κοινωφελείς επιχειρήσεις της Τ.Α. σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αυτό το θεσμικό έλλειμμα που είναι ζήτημα επιπέδου οργάνωσης μια κοινωνίας πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όπως το δημοσιονομικό της χώρας.

Η κινητοποίηση ανθρώπινων πόρων μέσα από την συλλογική επιχειρηματικότητα και τις δομημένες «συμπράξεις» Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κοινωνικών φορέων.

Ο συνεργατισμός, ο εθελοντισμός και τα δίκτυα ως κοινωνικό κεφάλαιο

Κοινωνικό Κεφάλαιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, επίσης, η δικτύωση της συλλογικής γνώσης και ευφυΐας που μετασχηματίζεται σε πνευματικό έργο.

Η συσσώρευση συλλογικής γνώσης οργανωτικής κουλτούρας, αλληλεγγύης, κοινής εμπιστοσύνης και δημιουργικής θεσμικής λειτουργίας και αναπτύσσει κοινωνικές δεξιότητες αλλά και δυνατότητες και ευκαιρίες βελτίωσης των συνθηκών ζωής.

Η συγκέντρωση ως δεξαμενή ανθρωπίνων πόρων και γνώσεων και αυτό στην ουσία είναι το κοινωνικό κεφαλαίο και εκφράζεται ως συνεργατισμός και κοινωνικός σχεδιασμός.

Το πρόβλημα είναι ότι ο εθελοντισμός έχει μια παροδικότητα προσφοράς.

Το έργο του πνευματικού εθελοντισμού και η ελεύθερη προσβασιμότητα αποτελούν, επίσης, κοινωνικό κεφάλαιο, που δημιουργεί προστιθέμενη αξία στην οικονομία.

Τα δίκτυα με κοινωνική αποστολή έχουν τις ακόλουθες ιδιότητες:

Μειώνουν το κόστος συναλλαγών.

Λειτουργούν ως ταμιευτήρες κοινωνικού κεφαλαίου.

Λειτουργούν ως προπομπός της κοινωνικής και πράσινης επιχειρηματικότητας.

Τα οριζόντια δίκτυα λειτουργούν υπέρ της κοινωνικοποίησης της γνώσης και της τεχνογνωσίας.

Συμβάλλουν στον εκδημοκρατισμό της πληροφορίας και της ενέργειας.

Κατευθύνουν τις επενδύσεις προς την περιφέρεια και τους κοινωνικά αναγκαίους σκοπούς.

Συγκροτούν Κοινωνικό Κεφάλαιο σε τοπικό και εθνικό επίπεδο.

Ένα βασικό προαπαιτούμενο για την ανάπτυξη της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής υπευθυνότητας.

Το έμπρακτο ενδιαφέρον για το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσεται μια επιχείρηση.

Οι αρμόνικες σχέσεις που αναπτύσσει τόσο με την εσωτερικότητα όσο και με την εξωτερικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος

Μέσω της κοινωνικής υπευθυνότητας των επιχειρήσεων έχουμε μια κινητικότητα και μεταφορά πόρων προς την κοινωνική οικονομία.

Οι επιχειρήσεις μπαίνουν στην διαδικασία της Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης με πρώτο κίνητρο την καλή φήμη και την ανταποδοτικότητα εκ μέρους των καταναλωτών να προτιμούν τα προϊόντα τους για την κοινωνική η περιβαλλοντική τους ευαισθησία.

Το ίδιο συμβαίνει με κάθε είδους χορηγία που βασίζεται στην ανταποδοτικότητα. Υπάρχει βέβαια και το κίνητρο της υστεροφημίας που μπορεί να έχει ο ηγέτης μιας επιχείρησης αλλά σε κάθε περίπτωση ξεκινάμε από την ανταποδοτικότητα και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά στο χώρο της αγοράς.

Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε μέσα από την διαδικασία είναι ότι οι οργανώσεις χρειάζονται πόρους και από τον ιδιωτικό τομέα για την αποστολή τους και τα λειτουργικά τους και οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους κοινωνικούς εταίρους εξειδικευμένους για να εξασφαλίζουν συναίνεση για να “τρέξουν” κοινωνικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, σε ότι αφορά την εσωτερικότητα και την εξωτερικότητα της Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης. Επομένως η χρηματοδότηση μέσω της ΕΚΕ είναι ζωτικής σημασίας για πολλές ΜΚΟ.

Το πλεονέκτημα της πηγής των διαθέσιμων πόρων σε σχέση με το κράτος, είναι η αμεσότητα με την οποία μπορεί να κινηθεί ο ιδιωτικός τομέα.

Οι εχθροί της Κοινωνίας Πολιτών και της Κοινωνικής Οικονομίας

Τα άκρα της πολιτικής δεν θέλουν και πολεμούν την κοινωνική οικονομία

Η κρατική και κομματική γραφειοκρατία (κρατισμός)

Η νεοφιλελεύθερη αντίληψη (νεοφιλελεύθερη αντίληψη)

Οι συντεχνιακή αντίληψη και οργάνωση της κοινωνίας, η οποία διαρθρώνεται κυρίως μέσα από τον κρατικό μηχανισμό και συνδικαλισμό.

Στη σχέση με το κράτος θα πρέπει να σκεφτούμε το μεγάλο κόστος της γραφειοκρατίας και διαμεσολάβησης όταν πόροι αντλούνται διαμέσω της φορολογίας για να περάσουν κατόπιν στους κοινωνικούς φορείς. Υπολογίζεται ότι ένα 35% περίπου χάνονται μέσα από αυτή την διαμεσολάβηση.